Πρωτοτύπησε φέτος το σχολείο μας στον εορτασμό της επετείου του ΟΧΙ του 1940. Έτσι, αν και η παρουσία του στην καθιερωμένη παρέλαση της Τετάρτης 28 Οκτωβρίου ακολούθησε το καθιερωμένο τυπικό (διακρίθηκε όμως για τη ζωντάνια και την παραστατικότητά της), με απόφαση του Συλλόγου των Καθηγητών οι εκδηλώσεις μνήμης που προηγήθηκαν ήταν διαφορετικές από τα συνηθισμένα. Τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στις δύο τελευταίες ώρες του προγράμματος η γιορτή της Σημαίας, ο ορισμός σημαιοφόρου και η απόδοση τιμητικών βραβείων επίδοσης στους μαθητές.

    Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου οι  μαθητές της Γ΄ Λυκείου παρέμειναν στο σχολείο και παρακολούθησαν μια ανασκόπηση του ελληνοϊταλικού πολέμου και της περιόδου της Κατοχής από το φιλόλογο Π. Μποσιώλη. Μια άλλη ομάδα μαθητών  (Α΄και Β΄Λυκείου) επισκέφθηκε το Σκοπευτήριο στην Καισαριανή. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν από ξεναγό τον τραγικό ρόλο που έπαιξε ο χώρος αυτός στη διάρκεια της Κατοχής. Το Σκοπευτήριο της Καισαριανής  επέλεξαν οι Γερμανοί ως τόπο εκτέλεσης αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης.Οι εκτελέσεις ήταν,σχεδόν, καθημερινό φαινόμενο :το 1942 εκτελέστηκαν 13 πατριώτες, το 1943 άλλοι 147 και το 1944, 440 πατριώτες. Εκτός απ' αυτούς εκτελέστηκαν και 25 αντιφασίστες στρατιώτες του κατακτητή (20 Ιταλοί και 5 Γερμανοί). Η κορυφαία και πιο τραγική στιγμή στην ιστορία του Σκοπευτηρίου ήταν η μαζική εκτέλεση 200 πατριωτών την πρωτομαγιά του 1944. Η περιήγηση στο χώρο στάθηκε ιδιαίτερα στο μνημείο με τα ονόματα των εκτελεσθέντων αγωνιστών.Ανατριχίλα,δέος και συγκίνηση τα κυρίαρχα συναισθήματα. Όπως αναγράφηκε σε μαρτυρία της εποχής :" Οι άντρες βγάζανε στο πέρασμά τους τα καπέλα, οι γυναίκες τρέχανε και κουβαλούσανε λουλούδια κι όλοι ήταν θαρρείς υπνωτισμένοι.Απάνω από τις σταγόνες το αίμα τους, που ΄τρεχε κι έπηζε κι η γης δεν το έπινε και γινότανε αυλάκια ..." 

    Την ίδια μέρα μια άλλη ομάδα μαθητών και μαθητριών επισκέφθηκε το μαρτυρικό χωριό του Διστόμου, όπου στις 10 Ιουνίου του 1944 οι Γερμανοί κατακτητές προχώρησαν σε μαζική σφαγή του άμαχου πληθυσμού του χωριού σε αντίποινα για την επίθεση που είχαν δεχθεί την ίδια μέρα από αντάρτες του ΕΛΑΣ σε γειτονικό χωριό. Η επίσκεψη στο Μουσείο των Θυμάτων του Ναζισμού  που εδράζεται κοντά στη κεντρική πλατεία του χωριού (πρόταση του μαθηματικού του σχολείου μας Βασίλη Λιβανού) αποτέλεσε τον πυρήνα όλης της προσπάθειας, καθώς οι μαθητές  και οι μαθήτριές μας είχαν την ευκαιρία να δουν φωτογραφίες από τα 228 θύματα (κυρίως γυναίκες, μικρά παιδιά και ηλικιωμένοι) που εκείνη την ημέρα γνώρισαν τη ναζιστική θηριωδία. Η ξεναγός του Μουσείου αφηγήθηκε το χρονικό της γερμανικής θηριωδίας, αλλά και τις ενέργειες του δήμου για τη διατήρηση της μνήμης και για την καταβολή πολεμικών αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος. Στη συνέχεια τα παιδιά παρακολούθησαν στο χώρο του Μουσείου σχετικό ντοκυμαντέρ, όπου οι διασωθέντες κάτοικοι του χωριού αφηγούνταν τα γεγονότα εκείνης της ημέρας.Οι μαρτυρικές καταθέσεις συγκλόνισαν όλους, μαθητές, μαθήτριες και συνοδούς καθηγητές, καθώς αποτύπωσαν γλαφυρά τη φρίκη και την ανθρώπινη απόγνωση. Εντύπωση προκάλεσε και το σπίτι του Αργύρη Σφουντούρη, μικρό παιδί τότε που ορφάνεψε από τα γεγονότα, το οποίο διατηρείται σήμερα στην κατάσταση που ήταν στην εποχή της γερμανικής κατοχής, δίπλα στο Μουσείο. Ας σημειωθεί ότι η ιστορία του Αργύρη Σφουντούρη, συνταξιούχου μετανάστη τώρα στη Γερμανία, έχει προβληθεί και από εκπομπή της γερμανικής τηλεόρασης και έχει προκαλέσει ιδιαίτερη συγκίνηση στο γερμανικό κοινό. Συζητήθηκε επίσης το φωτογραφικό πορτρέτο της Γυναίκας του Διστόμου (Μαρία Παντίσκα) που έκανε γνωστή διεθνώς τη δραματική ιστορία του χωριού,όταν ο αμερικανός φωτογράφος του περιοδικού Life Ν. Κέσελ,τέσερις μήνες μετά το μακελειό, τη φωτογράφισε και δημοσίευσε τη φωτογραφία σε άρθρο του περιοδικού. Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις. Μια ολιγόωρη επίσκεψη στο χωριό έκλεισε το πρόγραμμα της ημέρας.